Toch weer Chapelure
Jacques Chapelure | 23 juli 2019Weer zo’n dubbelzinnige kop van de redactie. Wat zal het zijn: een gekwelde verzuchting of opluchting. Schrijf dan gewoon “Jacques flikt ’t ‘m weer” of “Helden bestaan nog” of … nou ja, ik moest even mijn gram kwijt. “Een paar kilo is beter”, hoor ik mijn lijfarts nu zeggen. Mensen, toe nou!
Telkens als ik een doorwrocht artikel lever komt er zo’n popie koppensneller en degradeert me tot risee van de week. Ook nu weer en zonder kans op weerwoord. Hoor en wederhoor, ooit de nobele grondslag van mijn edele beroep. Het is niet meer.
Komaan, u zit niet te wachten op gelamenteer. Ik heb ook een boodschap van vreugde. Ik ben ontslagen.
Ontslagen uit de Gasterij voor psycho-sociale revitalisatie in Lotjebroeck. Een imposant gebouw dat eeuwen trotseerde, waar om een of andere reden “Het Dolhuys” op de gevelsteen pronkt. Ontslagen dus, of liever vrijgelaten, nadat de kwade machinaties van Foute Felix mij tot een verwarde persoon deden verklaren. Burgemeesters doen maar wat. Ik maak er verder geen woorden aan vuil.
Ondertussen waait de directie van Ted’s Tourtoto mee met elke mediagenieke wind die de kop opsteekt. Eerst verschenen het Formule 1 Café, het WK-dames Café en het Tourcafé. In het najaar opnieuw de immer populaire discussies in het Café Noir. Ondanks alles zullen Dame Blanche en de St. Nicolas Grand Cru onbeschaamd bovenaan de kaart staan. En nu, in het anders zo rustige Zevenaar, Ted’s Tourcafé. Ja u leest het goed: Ted’s Tourcafé. Een beschamend zwak aftreksel van wat ooit het nationaal sportgala overtrof: de Prijsuitreiking van Felix en Ted. Als u deelnemer bent, heeft de postbode inmiddels uw elektronische brievenbus bereikt. Bent u geen deelnemer? Dat had u dan eerder moeten bedenken.
Ondertussen aan gene zijde van La Manche. Boris Johnson for president. Dat belooft wat. En wat heeft dat met de Tour te maken? Wel, in 2014 was Londen een etappeplaats in de Tour (alsof Agincourt nooit gebeurd was) en wie was daar burgemeester? Juist Blonde Boris. Eerst juichen om het continentale erfgoed dat Le Tour heet, en dan hup, Brexit, let’s go! We krijgen er nog wat mee te stellen…
En wie won dat jaar de witte trui voor de beste jongeling? Thibaut Pinot. Juist, dezelfde Pinot die nu, als hij omhoog kijkt, kansen ziet.
Ik zeg het u, dit heeft allemaal met elkaar te maken. Ik zou alleen niet weten hoe.
Maar reporter wordt je niet; je bent het vanaf je geboorte. En zo een ben ik. Ik ga op onderzoek uit. Helaas moet u mijn live verslag van de etappe even missen, maar wees ervan overtuigd: uw oogst zal uw zaaigoed vele malen overtreffen. Wat ik daar nou weer mee bedoel? Mmmm, misschien nog maar één klein consultje in Lotjebroeck.
Mes amis, je vous salue! A bientôt.
Recente reacties