Het zal ook weer niet…
Jacques Chapelure | 5 juli 2016Elk jaar hetzelfde liedje. Andere woorden, andere melodie, maar toch. Het arrangement is onmiskenbaar van Felix en Ted. En de grondtoon deugt niet. En wie speelt de laatste viool. Juist. Uw eigen Jacques. Die eerlijke, gedreven Tourvolger, enkel bezig om u optimaal te voorzien van koersnieuws. Moi.
“Wat nu weer Jacques?” Ik hoor het u zeggen. “Kom je nu weer met onwaarschijnlijke verklaringen voor gebrek aan Tournieuws?”
Het valt ook niet mee. Ik probeer het simpel uit te leggen. Wat wil het geval?
Afgelopen zaterdag was ik niet bij de Tourstart. Jammer, maar als ZZP-er kom je niet rond met één opdrachtgever. Dus was ik freelance bezig met een ander thema. De Brexit. Je weet nooit of er verband is met het wel of niet opstappen van Cavendish, om maar een voorbeeld te noemen. Goed, ik dus naar Brussel, het epicentrum van de naschokken van het referendum. Voor mijn scherpe en rake analyses van de politieke gevolgen wijs ik op de opiniebladen die deze week in de schappen van de boekhandel liggen. Eén voorspelling wil ik u niet onthouden. Zo sportief ben ik dan wel. Ik voorzie dat de Britten zo lang talmen met het inroepen van “artikel 50” dat het de rest te gortig wordt. “Dan zelf maar eruit!”, zullen zij eensgezind in meer dan 20 talen roepen. En zie, de geboorte van de Brusselse exit, die voor de duidelijkheid bekend wordt als Brexit.
Maar dat is niet waarom u nog niets las over het peloton.
Natuurlijk had ik mijn diensten aangeboden aan Ted’s Tourtoto. En natuurlijk hebben we mijn deelname al in januari contractueel vastgelegd. Compleet met ZZP-integriteitsbelofte en een Verklaring omtrent Gedrag. Dat laatste zullen de “heren” met rode oortjes hebben gelezen, want hun rol daarin is justitie niet ontgaan.
Ik verwachtte dus een telefoontje van de directie en ja hoor, dat kwam. “Je bent al in Brussel. Wil je een dienstwagen ophalen en naar Parijs snellen?”. De verbinding werd slecht maar tussen alle ruis en echo’s door kreeg ik een adres in Brussel, eentje in Parijs en hoorde iets over “Nederlander….in het geel”. Vreemd. De Tour zit nu toch in Normandië? Goed, contract is contract. Ik op weg. De auto viel tegen. Gammel type. Maar wat verwacht je van een groezelig verhuurbedrijfje in Molenbeek? Onderweg had ik een gevoel van achtervolging. Dat kan ook aan de file hebben gelegen.
Het adres in Parijs bleek de parkeerplaats bij het Stade de France. Uh, maar, eh, dat is toch voetbal? Nu ik er toch was, kocht ik bij een kraampje een mutsje van IJsland. Als je zelf een underdog bent, kies je nou eenmaal voor de underdog.
De veiligheidsdiensten waren paraat. Kundig geprofileerd rinkelden de bellen. Gammele wagen, herkomst Molenbeek, hoofdbedekking IS-land: groot alarm.
De rest kent u uit het journaal. Mijn wagen werd preventief opgeblazen en ik werd afgevoerd naar een skybox, maar eentje in de extra beveiligde inrichting “Cachot de la Seine”. Uiteindelijk is het misverstand opgehelderd. Met dank aan Hedwigje Polder, die wèl bereikbaar was op het kantoor van Felix en Ted.
Ja, en ’s avonds begreep ik dat de Nederlander in het geel de scheidsrechter was, Björn Kuipers.
Recente reacties