Au revoir de Paris
Jacques Chapelure | 22 juli 2024Eerst even de kou uit de lucht halen. Een bezorgde Karel Kettingkast, als nieuwsvolger net zo scherp als zijn pen, signaleerde in zijn blog een mogelijke roof van grote hoeveelheden T€Dcoins. Ik kan u geruststellen. Er is geen enkele T€Dcoin geroofd, beschadigd, verdwenen of anderszins tussen wal en schip geraakt. De vermoedelijke daders hebben het gerucht in omloop gebracht, mogelijk om sporen te verdoezelen. Rechercheurs troffen later vanochtend een achtergelaten automobiel aan, geregistreerd op naam van Ridouan Taxi BV. Vooralsnog worden meerdere scenario’s onderzocht. Of ook het scenario van de komende Oscarwinnaar “Chapelure, a day in Le Tour” daartoe behoort konden mijn advocaten bevestigen noch ontkennen.
Om de gemoederen verder in toom te houden hebben Felix en Ted hun accountants gemaand per omgaande hun onpartijdige bevindingen te publiceren. Met goed gevolg, u heeft het ongetwijfeld al gelezen. “Dat ze omwille van de voortgang een oogje toeknepen kan de transparantie alleen maar versterken”, aldus Felix tijdens zijn druk bezochte persconferentie (gratis bitterballen, werkt altijd). De prijswinnaars in de Tourtoto 2024 hebben de gewonnen T€Dcoins inmiddels op hun rekening ontvangen. “Een nostalgisch stemmende verdeling der pegulanten”, aldus een zichtbaar aangedane Ted. Enigszins pathetisch toevoegend: “Oh zoete herinneringen aan de kantine van het Raadhuisplein!”. Direct daarna is hij afgevoerd voor verdere behandeling.
Hoe gaat het met mij? Dankuwel dat u het vraagt.
De kop van dit bericht (ik heb daar geen invloed op) suggereert dat ik uitbuik onder de Eiffeltoren, bewonderd door wufte Françaises met exquise wijnen en meer…
Neen. Het is Paris, Texas. Een stoffige bedoening onder een blikkerende zon. De lak springt spontaan van de auto’s om verkoeling te zoeken in de eerste de beste airconditioned bar. Ik pas me makkelijk aan, u weet het, dus ik zit ook in zo’n bar. Slechte internetverbinding maar veel en koud bier. Tussen twee glazen door vraag ik me af hoe ik hier nou weer terecht kwam. Al doende wordt de herinnering steeds vager en de rij lege glazen groter. Correlatie staat niet gelijk aan causaliteit. Althans niet per definitie.
Wat door de nevelen van mijn geest dringt is ongeveer dit.
Ik sta in Cannes aan de Rivièra en zie geen tourkaravaan, geen renners, geen bussen, kortom geen Tourfinish. “Ben ik er toch weer ingeluisd”, stel ik gekwetst vast. Maar u kent mij. Doorbijten en niet bij de pakken neerzitten. Op naar het vliegveld. Door mijn ietwat roestig geworden Franse taalbeheersing en een overdaad aan blauwe schermen duurt het onderhandelen over een ticket onverkwikkelijk lang. Aan boord komen van een toestel lukt slechts met geduw, misleiding en onderhandse gratificaties. Maar het lukt. De Boeing doorstaat de reis heel behoorlijk. De meeste deuren zitten er bij aankomst nog in. Ik neem een taxi naar het centrum. Helaas, ook hier geen Tour. Trouwens: ook geen Eiffeltoren, geen Champs Élysées, geen Arc de Triomphe, Wel borden van Trumph. Kortom, niets om vrolijk van te worden.
Ik moet hier nog een paar dagen wachten op repatriëring. Dat is dan weer een voordeel van uitwijzing-wegens-geen-visum. U ziet, mijn optimisme kent geen grenzen.
De barman wuift. Of ik er nog een lust. “Laat maar komen”, gebaar ik.
Dan valt de internetverbinding uit.
Ik kan u de rest dus niet beschrijven, hoe hard ik ook op de toetsen ram.
Volgend jaar dan maar. Laat het u goed gaan!
Recente reacties