Achterop geraakt
Jacques Chapelure | 3 juli 2024Het is een nuance: achterop zitten of achterop geraakt. Ja, het was mijn taak om achterop bij de motard live verslag te doen van Le Tour. Het is er nog niet van gekomen. Mijn remplacant Sebastiaan Timmerman neemt de honneurs waar.
Misverstanden en verwarring in de BV van Ted en Felix. Voor de eerste etappe boekte ik een hotel in Rimini. Voor de heenreis had Felix nog wel een mannetje. Hij murmelde iets over een privé-jet.
Aangekomen op vliegveld Lelystad werd ik ontvangen door een overall vol olievlekken. De ingezetene van de overall wenste me sterkte en leidde me naar de startbaan. Uit museum Aviodrome rolde een antieke tweedekker, een “De Haviland DH.9”. Tegen de monteur zei ik “je moet maar durven”, en voordat ik “mij niet gezien” kon uiten, zat ik op de passagiersplek. De hedendaagse touristenklasse kwam me ineens voor als vijfsterrenluxe. Dit alles bleek achteraf de positieve kant van mijn reis.
Na vele tussenstops voor brandstof en aanvulling van luchtziekte-zakjes zag ik blauw. Zeker, daar was het azuur van de Mediterranee maar vergezeld van mijn lijfgebonden souvenirs van vele luchtzakken en hachelijke landingen. Het vliegtuig is ter plekke en zonder respijt uit roulatie genomen. De Italiaanse luchtvaartinspectie verstaat haar vak. Ik werd afgehaald en met een Fiat Topolino even oud (88 jaar) als afgetakeld (Felix zelf). In het hotel (nou ja, hotel…) , enigszins bijgekomen, keek ik uit op een keurige wijk, bewoond door duistere types. Mijn vensterglas telde 6 ronde gaten. Spontane ventilatie, ontstaan na een afrekening op straat waar geen euro of credit card aan te pas kwam. Een buitenwijk, in de volksmond Crimini genoemd, in het zuidwesten van Palermo, Sicilië. Het peloton koerste in Toscane.
Terug naar Nederland. De details zal ik u besparen. Ik deed wat journalistiek onthullend werk en zowaar…Felix verwaardigde mij een audiëntie. Ik rekende op lof voor de aanstaande Pulitzer-prijs, maar kreeg een schrobbering en opdracht om me per omgaande alsnog bij het Tourpeloton te voegen. “Hier heb je 100 T€Dcoin, en nou wegwezen!”.
Bedremmeld droop ik af, leende de auto van mijn buren en werd al bij Emmerich van de Autobahn gehaald. “Warum slingeren sie so?”, deed de Polizist een beleefde poging om me in mijn eigen taal toe te spreken. Door de luidspreker schalde Snollebollekes. Mijn buren zijn Oranjefans. “Ach so, von links nach rechts, verstehe ich. Aber jezt immer gerade aus. Sonst…”.
Ik schrijf dit in een wegrestaurant. Lokale specialiteit. Rapen, extra gaar.
Wat denkt u? Gaat het nieuwe kabinet hier eindelijk wat aan doen?
Recente reacties