Dat moet mij weer gebeuren
Jacques Chapelure | 26 juli 2019Beste deelnemers van Ted’s Tourtoto.
Vandaag was ik in de gelukkige omstandigheid LIVE naar de Tour te kunnen. Niet in Tignes, de aankomstplaats, maar ergens onderweg. Een plek waar de renners zouden langszoeven in het heetst van de strijd. Een oude bekende van me woont daar in het Dal van de Isère. En pal aan de route. Gelegenheid om goede herinneringen op te halen en ik bespaar Felix de hotelkosten. Zo blijft er meer over voor de prijzenpot. Niks dan zonneschijn.
Mijn hart is natuurlijk bij de coureurs. Wat moesten ze weer zwoegen.
De afgelopen dagen zag ik geregeld renners met een tasje ijsklontjes op het lijf om de overtollige warmte onder controle te houden. “Dat is een goed idee”, dacht ik, “ik trakteer mijn vrienden in het peloton op verfrissende ijsklontjes”. Een lokale eigenaar van een vrieshuis was me maar al te graag van dienst. Rond de tijd dat Bernal de top van Col de l’Iseran bedwong, arriveerde de vrachtwagen met ijsklonten op de oprit van mijn onderkomen. “Waar mag ik ze neerleggen?” vroeg de man (in het Frans natuurlijk). “Laat mij maar”, riep ik opgewekt en voor hij “Non” kon zeggen, trok ik de achterklep omlaag. Alles stroomde de weg op. De rest is geschiedenis.
Ik ben niet boos, ik ben bedroefd.
En ik zoek een onderduikadres.
Excusez moi, s’il vous plait.
Recente reacties